پروژه راه رفتن برسام عسل

برسام عسلی خیلی زودتر از همسن های خودش راه افتاد. 28 تیر ماه بود یعنی اواخر تیر ماه و موقعیکه تقریبا یازده ماه و هشت روزه بود که تونست بدون کمک بایسته و یکی دو قدم راه بره. چند روز بعد بابا رضا رفت سرکار و ما رفتیم خونه مامان جون. قبل از رفتن به بابایی گفتم دو هفته دیگه که برگردی برسام کامل راه میره. اون دوهفته که خونه مامان جون بودیم مامان جون و باباجون دستای برسام رو میگرفتن و توی کل خونه راهش میبردن و برسام پاهاش محکم شد و دیگه میتونست خودش براحتی راه بره. پسرکم قبل از رسیدن به یکسالگی راه رفتنش کامل شد. ماشالله پسرم. خیلی بامزه راه میرفت. دستاشم برای حفظ تعادلش بالا میگرفت روبروی سینه اش و روی نوک انگشتاش راه میرفت. کم کم یاد گرفت که کف پاهاش رو کامل روی زمین بزاره و دستاش رو هم بیاره پایین. حفظ تعادل براش راحتتر شده بود. هنوزم موقع راه رفتن چند باری میفته اما راه رفتنش هر روز بهتر از قبل میشه. ماشالله به پسرم قند عسلم. بابا رضا وقتیکه راه رفتن برسام رو دید کلی ذوق کرد. مامان جون و بابا جون هم وقتی از بروجرد اومدن برسام رو گذاشتیم پایین تا خودش راه بره و راه رفتنشو ببینن و اوناهم به محض دیدن این صحنه و راه رفتن بانمک برسام کللللللی ذوق کردن وبغلش کردن و بوسیدنش. پسرکم خیلی دوستت دارم عسیسسسسسسم